എന്റെ സോഷ്യൽ മീഡിയ എക്‌സിസ്റ്റൻസുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ചില കാര്യങ്ങൾ വ്യക്തമാക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നത് കൊണ്ടാണ് ഇതെഴുതുന്നത്. രാഷ്ട്രീയവും മതവും മറ്റ് സാമൂഹ്യവിഷയങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പല കാര്യങ്ങളും സോഷ്യൽ മീഡിയയിൽ ഏറെക്കുറെ സ്ഥിരമായി പോസ്റ്റ് ചെയ്യാറുള്ള ആളാണ് ഞാൻ. Oanu Achayan എന്ന FB പ്രൊഫൈലിൽ നിന്നും Achayatharangal എന്ന FB ഗ്രൂപ്പ്, FB പേജ്, ഗൂഗിൾ ബ്ലോഗർ എന്നിവയിൽ നിന്നാണ് സോഷ്യൽ മീഡിയയിൽ എഴുതാറുള്ളത്.
ഓനു അച്ചായൻ എന്ന പേര് കേൾക്കുമ്പോൾ സ്വാഭാവികമായും വരാറുള്ള ഒരാരോപണം ഞാൻ ഫേക്ക് ആണെന്നതാണ്. ഈ ഓനു അച്ചായന്‍ എന്നത് ഒരു ഫേക്ക് ഐ ഡി അല്ല എന്നുറപ്പിച്ചോളൂ. അതില്‍ ഓനു എന്നത് സ്കൂള്‍ കാലഘട്ടത്തില്‍ വീണ ഒരു കളിപ്പേര് (ഇരട്ടപ്പേര്) ആണ്. അച്ചായന്‍ എന്നത് വളരെ അടുപ്പമുള്ളവര്‍ എന്നെ വിളിക്കുന്നതാണ്. ഒരു കാര്യം കൂടി... അച്ചായൻ എന്ന വിളിയെ ഒരു മതത്തിന്റെ കണ്ണടയിലൂടെ നോക്കിക്കാണരുതെന്ന് സ്നേഹപൂർവ്വം അപേക്ഷിക്കുന്നു. സങ്കല്പ്പവും വിശ്വാസവുമായ ഈശ്വരനുമായി അടുപ്പത്തിലായിരിക്കുമ്പോൾത്തന്നെ 101% യാഥാർത്ഥ്യമായ മതചട്ടക്കൂടുകളിൽ നിന്ന് ബഹുമാന്യമായ അകലം പാലിക്കണമെന്ന് ആത്മാർഥമായി ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഒരു സാധാരണ മനുഷ്യൻ മാത്രമാണ് ഞാൻ.
എന്റെ രാഷ്ട്രീയം എന്തെന്ന് ചോദിച്ചാൽ ഇപ്പോൾ ഒരു സെന്റർ ലെഫ്റ്റിസ്റ്റ് എന്നേ പറയാനൊക്കൂ. കോളേജ് പഠന കാലത്ത് CPI-യുടെ വിദ്യാർത്ഥി സംഘടനയായ AISF-ന്റെ പ്രവത്തകനും ഭാരവാഹിയും ആയിരുന്നു. മൂന്ന് വർഷം തുടർച്ചയായി കോളേജ് യൂണിയൻ മെമ്പർ ആയിട്ടുണ്ട്; അതിൽത്തന്നെ രണ്ട് വർഷം UUC ആയിരുന്നു. അന്നും ഇന്നും സഭ്യത വിട്ട് രാഷ്ട്രീയം സംവദിച്ചിട്ടില്ല. ഒരാളെ പോലും ശാരീരികമായി ഉപദ്രവിക്കാൻ കൂട്ട് നിൽക്കുക പോലും ചെയ്തിട്ടില്ല. എതിർപക്ഷത്തുള്ളവർ പോലും നല്ല സുഹൃത്തുക്കളായിരുന്നു. ഒരു രാഷ്ട്രീയകക്ഷിയിൽ നിന്നാൽ സ്വതന്ത്രനിലപാടുകൾ ഉയർത്തിപ്പിടിക്കാൻ എളുപ്പമല്ല എന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ സംഘടനകക്കത്ത് നിന്ന് സൗഹാർദപരമായി പുറത്തു വന്നു. എന്നാലും ആദ്യം പറഞ്ഞത് പോലെ ഹൃദയം ഇടത് വശത്ത് തന്നെ ആണ്; പക്ഷെ ഇടത് വശത്ത് തെറ്റ് കണ്ടാൽ തെറ്റാണെന്ന് പറയാൻ ഒരു മടിയുമില്ല. കുറേക്കാലമായി ആരോടും പ്രത്യേക അടുപ്പമോ അകലമോ കാട്ടാറില്ലായിരുന്നു; എല്ലാവരെയും തല്ലിയും തലോടിയും ഒക്കെയാണ് എന്തെങ്കിലും ഒക്കെ പോസ്റ്റ് ചെയ്തിരുന്നത്. അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഞാൻ ഒരു നിഷ്പക്ഷൻ ആണെന്ന് കുറച്ച് പേർ തെറ്റിദ്ധരിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നു. അത് അങ്ങനെ ചിന്തിച്ചവരുടെ മാത്രം തെറ്റാണെന്ന് ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു.
മറ്റു പല സോഷ്യൽ മീഡിയ എഴുത്തുകാരിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തമായി വളരെ കുറവ് റിയാക്ഷൻസ് (അനുകൂലമായും പ്രതികൂലമായും) കിട്ടുന്ന ഒരാളാണ് ഞാൻ. റിയാക്ഷൻസ് എന്റെ ലക്ഷ്യമേ അല്ല; സോഷ്യൽമീഡിയയിൽ നിന്ന് എനിക്ക് പ്രത്യേകിച്ചൊരു വരുമാനവും ലഭിക്കുന്നില്ല എന്ന് കൂടി പറയാൻ ഈ അവസരത്തിൽ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ഔദ്യോഗിക രേഖാപരമായി ബിജോയ് എന്ന പേരുള്ള ഞാൻ തൊഴിൽപരമായി ഒരു ചാർട്ടേർഡ് അക്കൗണ്ടന്റ് ആണ്. ഈ പ്രൊഫഷണൽ ക്വാളിഫിക്കേഷൻ കൂടാതെ രണ്ട് മാസ്റ്റർ ഡിഗ്രിയും സ്വന്തമായുണ്ട്. മോശമല്ലാതെ നടന്നു പോകുന്ന ഒരു പ്രൊഫഷണൽ കൺസൾട്ടൻസി സ്ഥാപനവും എനിക്കുണ്ട്. സോഷ്യൽ മീഡിയ ആക്ടിവിറ്റികൾ എന്റെ പ്രഥമ ഫോക്കസ് അല്ലാത്തത് കൊണ്ട് തന്നെ അച്ചായത്തരങ്ങൾ പൂട്ടിയാലോ അതിലെ റിയാക്ഷൻസ് കുറഞ്ഞ് പോയാലോ എനിക്കൊരു പുല്ലുമില്ല എന്നാണ് ഇപ്പറഞ്ഞതിൽ വ്യക്തമാക്കാൻ ഉദ്ദേശിച്ചത്.
എന്റെ ചില പോസ്റ്റുകളിലെ കണ്ടന്റുകളിൽ സാരമായ വിയോജിപ്പ് തോന്നുന്ന വായനക്കാരിൽ ചിലർക്ക് ആശയപരമായി സംവദിക്കാൻ എന്തെങ്കിലും ബുദ്ധിമുട്ട് തോന്നിയാലുടൻ സാധാരണയായി അവർ സ്വീകരിക്കാറുള്ളത് മൂന്ന് മാർഗ്ഗങ്ങളാണ്. ഏറ്റവും മാന്യമായ മാർഗ്ഗമായി ഞാൻ നിരീക്ഷിച്ചിട്ടുള്ളത് അൺഫ്രണ്ട് ചെയ്യൽ / അൺ ഫോളോ ചെയ്യൽ ആണ്. ഇത് ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടാൽ ഒരു ആശംസയോക്കെ പറഞ്ഞ് സന്തോഷമായി പിരിയാറുമുണ്ട്. അടുത്തത് മാതാപിതാക്കളെയും കുടുംബാംഗങ്ങളെയും ചേർത്തോ അല്ലാതെയോ ഉള്ള അസഭ്യം, തെറി, പുലയാട്ട് മുതലായവ എഴുതിപ്പിടിപ്പിക്കുകയാണ്‌. ഈ കേസിൽ, ഒരു ഗ്രേഡ് വരെയുള്ളത് സൗമ്യമായ ഭാഷയിൽ നേരിടും; അല്ലെങ്കിൽ ഡിലീറ്റ്, ബ്ലോക്ക് മുതലായ പോരാട്ടരീതികൾ കൊണ്ട് നേരിടും. അടുത്തതാണ് ഒരു മാതിരി ഓഞ്ഞ ഏർപ്പാട്; ആശയങ്ങളിൽ ഊന്നി നിന്ന് സംസാരിക്കാനില്ലാതെ വരുമ്പോൾ പട്ടം ചാർത്തിത്തരലാണ് അത്. കോൺഗ്രസിനെതിരെ പോസ്റ്റിടുമ്പോൾ എനിക്ക് കമ്മി, അന്തം, സംഘി മുതലായ പട്ടങ്ങൾ ചാർത്തിക്കിട്ടും; പോസ്റ്റ് ഇടതു പക്ഷത്തിനെതിരെയാണെങ്കിൽ കൊങ്ങി, സംഘി, മാവോയിസ്റ്റ്, നക്സൽ മുതലായവ പട്ടങ്ങൾ ചാർത്തിക്കിട്ടും. മതപരമായ പോസ്റ്റാവുമ്പോൾ ഞാൻ നിരീശ്വരൻ, സാത്താൻ സേവക്കാരൻ, ബ്ലാക്ക് മാസ് കാരൻ, ജിഹാദി... ഒക്കെയാകും. കോവിഡ് പ്രതിരോധവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് പോസ്റ്റുകൾ ഇട്ടപ്പോൾ പുതിയൊരു പട്ടങ്ങൾ പുതിയൊരു തലത്തിലേക്ക് പോയി. സർക്കാർ വിരുദ്ധ സൈബർ പട എന്നെ പിണറായി ഭക്തൻ, പിണറായി PR ഏജന്റ് എന്നൊക്കെയുള്ള നിലയിലേക്ക് എത്തിച്ചു. അതൊക്കെ അങ്ങനെ പോകട്ടെ. പിന്നെ, ഒരു ഘട്ടത്തിൽ എതിർക്കുന്നവർ തന്നെ മറ്റൊരു ഘട്ടത്തിൽ അനുകൂലമായ റിയാക്ഷനുകളുമായി വരും എന്നത് കൊണ്ട് അവരോടൊന്നും സ്ഥായിയായ ഒരു വിരോധമോ വൈരാഗ്യമോ എനിക്കില്ല. ക്രിയാത്മകമായി പ്രതികരിക്കുന്നവരെ പോലെ തന്നെ പ്രധാനപ്പെട്ടവരാണ് ഇവരും എന്നാണെന്റെ നിലപാട്. ഇവരൊക്കെയാണ് ഇതിൽ സജീവമായി നിലനിൽക്കാൻ എന്നെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നതും.
പണ്ട് മുതലേ നാലക്ഷരം വായിക്കുന്നതും രണ്ടക്ഷരം എഴുതുന്നതും കുറച്ച് താല്പര്യമുള്ള കാര്യങ്ങൾ ആയിരുന്നു. എഴുത്ത് എന്ന മന്ത്രവാദ പ്രപഞ്ചത്തിൽ ഇടം നേടാൻ കഴിയാതെ പോയ എനിക്ക് എഴുതാൻ, സോറി, ടൈപ്പാനും പോസ്റ്റാനും വേദി ഒരുക്കിത്തന്ന ആഭിചാര ലോകമാണ് ബ്ലോഗും ഫേസ്ബുക്കും. എന്തായാലും സംഗതി കൊള്ളാമെന്ന അഭിപ്രായമാണെനിക്ക്. തീരെ മോശം റെസ്പോണ്‍സ്‌ അല്ല. "ആഗോള വഞ്ചനയുടെ കാലത്തു സത്യം പറയുന്നതുതന്നെ ഒരു വിപ്ലവ പ്രവര്‍ത്തനമാണ്." എന്ന ജോര്‍ജ്ജ് ഓര്‍വെല്ലിന്റെ വാക്കുകൾ ആയിരുന്നു മോട്ടോ ആയി ഇടാൻ ഉദേശിച്ചത്. പക്ഷെ, ഒരു ദിവസം വെളുത്ത് ഇരുട്ടുന്നത് വരെ നൂറു നുണയെങ്കിലും കാര്യമായും കളിയായും പറയുന്ന ഞാൻ എന്ത് വിപ്ലവ പ്രവർത്തനം നടത്താൻ....!!??? എന്നാലും ഈ ലോകത്ത് സജീവമായി തുടരണമെന്നു തന്നെയാണ് ആഗ്രഹം. കുറ്റങ്ങളും കുറവുകളും ചൂണ്ടിക്കാണിച്ച്‌, നല്ലത് കണ്ടാൽ ഒരു നല്ല വാക്ക് പറഞ്ഞ് പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുമല്ലോ.
ബെർളിത്തരങ്ങളും കൊടകരപുരാണവും വള്ളിക്കുന്നും ഒക്കെ വായിച്ചു തുടങ്ങിയ അന്ന് മുതൽ സ്വന്തമായി ഒരു ബ്ലോഗ് എന്ന ആശയം എന്റെ മനസ്സില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷെ പലവിധ കാരണങ്ങളാല്‍ അത് മനസ്സില്‍ തന്നെ കിടന്നതേ ഉള്ളൂ. യാഥാര്‍ത്ഥ്യമായില്ല. സാബു കാക്കശ്ശേരി എന്നൊരു സ്നേഹിതന്‍ എന്നോട് "ചുമ്മാ എഴുതിക്കൂടേ" എന്ന് എപ്പോഴോ തമാശയായി ചോദിച്ചിരുന്നു. എഴുതാനുള്ള വകുപ്പൊന്നും നമ്മുടെ കയ്യിൽ ഇല്ല എന്ന പൂര്‍ണ്ണബോധ്യം എനിക്കുണ്ടായിരുന്നതു കൊണ്ട് തന്നെ ബ്ലോഗ് പിറന്നില്ല. അങ്ങനെയിരിക്കെ, ഒരു വർഷം മുൻപ്, ഫേസ്ബുക്കില്‍ ഏതോ വിഷയത്തില്‍ എന്റെ ഒരു സ്നേഹിതനുമായി തുടങ്ങിയ ഒരു വാക്ക്‌യുദ്ധം.... അതിനെ തുടര്‍ന്ന് അദ്ദേഹം അദ്ദേഹത്തിന്റെ വാദഗതികള്‍ കൂട്ടിച്ചേര്‍ത്തു ഒരു ബ്ലോഗ് തുടങ്ങി. അപ്പോള്‍ മലയാളിയുടെ അടിസ്ഥാന സ്വഭാവമായ മത്സരബുദ്ധിയില്‍ നിന്ന് എനിക്കും വന്നു ഒരു ദുഷ്ചിന്ത; "എന്ത് കൊണ്ട് എനിക്കും ഒരു ബ്ലോഗ് തുടങ്ങിക്കൂടാ?". ആ ദുഷ്ചിന്തയാണ് തികച്ചും അനവസരത്തിലുള്ള "അച്ചായത്തരങ്ങള്‍" എന്ന ബ്ലോഗിന്റെ പിറവിയുടെ പിന്നിൽ. ബ്ലോഗ് ലോകത്തെ ഹിറ്റ്‌ മേക്കേഴ്സിന്റെ നിലവാരത്തിന്റെ എഴയല്പക്കത്ത് പോലും എന്റെ എഴുത്ത് എത്തുകയില്ല എന്ന് നിങ്ങളെക്കാൾ ബോധ്യമുള്ള ആളാണ് ഞാൻ. പൊതുവെ ഓഫീസിലെ ജോലി കഴിഞ്ഞു കിട്ടുന്ന സമയമാണ് ബ്ലോഗ് എഴുത്തിന് വേണ്ടി വിനിയോഗിക്കാറുള്ളത്. തിടുക്കത്തിൽ തല്ലിക്കൂട്ടി ഒരു രണ്ടാം വായന പോലും നടത്താതെയാണ് മിക്കവാറും പോസ്റ്റുകൾ പബ്ലിഷ് ചെയ്യുന്നത്. അത് കൊണ്ട് തന്നെ വാക്യ ഘടനയിലും വ്യാകരണത്തിലും ഉള്ള തെറ്റുകൾക്ക് പുറമേ അക്ഷരത്തെറ്റുകളും വ്യാപകമായി ഉണ്ടാവാറുണ്ട്. അതൊക്കെ കൃത്യമായി ചൂണ്ടിക്കാട്ടാറുള്ള നല്ല കുറെ സുഹൃത്തുക്കളും ഈ സൈബർ ലോകത്ത് ഉണ്ട്. ഇവരെല്ലാം തന്നെയാണ് എന്നെ സജീവമായി ഇതിൽ നില നിർത്തുന്നത്.
പിന്നെ അച്ചടി മാധ്യമങ്ങളിൽ എന്നതിനേക്കാൾ സ്വന്തം സൃഷ്ടിയെ പറ്റിയുള്ള ഫീഡ്ബാക്ക് ഉടനെ അറിയാം എന്നുള്ളത് സൈബർ ലോകത്തെ എഴുത്തിനെ കുറേക്കൂടി ആകർഷകമാക്കുന്നുണ്ട്. ലൈവ് ട്രാഫിക്‌ ഫീഡിൽ നോക്കുമ്പോൾ അതിൽ തെളിയുന്ന വായനക്കാരുടെ ലോക്കെഷനുകളുടെ വൈവിധ്യം പലപ്പോഴും അത്ഭുതപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഞാന്‍ അറിയാത്തവരും എന്നെ അറിയാത്തവരും ആയി അനേകം പേര്. ഒരേ സമയം ഈ ഗോളത്തിന്റെ വിവിധ ഭാഗങ്ങളിൽ ഇരുന്നു നമ്മൾ എഴുതിയ ഊളത്തരങ്ങൾ വായിക്കുന്നവരെ പറ്റി ഓർക്കുമ്പോൾ സത്യമായും കൃതജ്ഞത കൊണ്ടെന്റെ ശിരസ്സ്‌ കുനിയുന്നുണ്ട്. പാക്കിസ്ഥാനിൽ നിന്ന് വരെ ഞാൻ എഴുതിയത് വായിക്കപ്പെടുന്നു എന്ന തിരിച്ചറിവ് തീർച്ചയായും അതിശയിപ്പിക്കുന്നതായിരുന്നു.
ബ്ലോഗെഴുത്തിൽ പ്രശംസകളും നല്ല വാക്കുകളും അംഗീകാരങ്ങളും പോലെ തന്നെ, എടുത്തു പറയാവുന്ന ഒരനുഭവം ഏറ്റു വാങ്ങേണ്ടി വരുന്ന വിമർശനങ്ങളും തെറി വിളിയുമാണ്. അത് ഇതിന്റെ ഒരു ഭാഗം തന്നെ ആണെന്ന തിരിച്ചറിവ് കൊണ്ടാണ് അതിനെ നേരിടാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടുള്ളത്. അത്യപൂർവ്വം ചില അവസരങ്ങളിൽ ആത്മസംയമനം വിട്ട് രൂക്ഷമായി പ്രതികരിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നതും നിഷേധിക്കുന്നില്ല.
എന്ത് തന്നെയായാലും ഞാൻ സോഷ്യൽ മീഡിയ റൈറ്റിങ് ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു. എനിക്ക് എന്റെ ആശയങ്ങളും ആശങ്കകളും പൊതുശ്രദ്ധയിലേക്ക് കൊണ്ടു വരാൻ ആകുമ്പോൾ തന്നെ, അവയെ എതിർക്കുന്നവരും സ്വീകരിക്കുന്നവരും ആസ്വദിക്കുന്നവരും എല്ലാം ചേർന്ന് നല്കുന്ന ആ ഒരംഗീകാരം; അത് നല്കുന്ന ആത്മസംതൃപ്തി ഇതൊക്കെ തന്നെയാണ് ബ്ലോഗ്/സോഷ്യൽ മീഡിയ എന്ന മാധ്യമത്തെ എന്നിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചു നിർത്തുന്നത്.... അല്ലെങ്കിൽ ബ്ലോഗ്/സോഷ്യൽ മീഡിയ എന്ന മാധ്യമത്തിലേക്ക് എന്നെ അടുപ്പിച്ചു നിർത്തുന്നത്.
ഇനിയുള്ളത് മുൻപൊരു പോസ്റ്റിൽ പറഞ്ഞതിന്റെ ആവർത്തനമാണ്....
ഞാനെഴുതി വിടുന്ന വധങ്ങള്‍ വായിക്കാനിട വരുന്ന എന്റെ വായനക്കാരുടെ വിലപ്പെട്ട സമയം നഷ്ടപ്പെടുത്തിയെങ്കില്‍ ഞാന്‍ അവരോട് ക്ഷമ ചോദിക്കുന്നു....... അതല്ല, ഞാനെഴുതിയത് പിന്നെയും വായിക്കുന്നവരുണ്ടെങ്കില്‍ അവരോടുള്ള കടപ്പാടും നന്ദിയും ഞാനിവിടെ അറിയിക്കുന്നു...
എല്ലാവരോടും നന്ദി....
നല്ല കമന്റുകള്‍ എഴുതിയവരോട്...
വിമര്‍ശനങ്ങള്‍ ചൊരിഞ്ഞവരോട്...
ഫേസ്ബുക്ക് ഇൻബോക്സിലും കമന്റ്റ് ബോക്സിലും വന്ന് തെറി വിളിച്ചവരോട്....
ബ്ലോഗ് ലിങ്കുകള്‍ പോസ്റ്റ് ചെയ്യാനനുവദിച്ച ഫേസ്ബുക്ക് ഗ്രൂപ്പുകളോട്, പേജുകളോട്...
ബ്ലോഗിന്റെ ഫേസ്ബുക്ക് ലിങ്കുകളും ഫേസ്ബുക്ക് പേജും ലൈക്ക്‌ ചെയ്തവരോട്, ഷെയര്‍ ചെയ്തവരോട് ....
പ്രത്യക്ഷമായും പരോക്ഷമായും പ്രോല്സാഹിപ്പിച്ചവരോട്...
നിങ്ങളോരോരുത്തരും തരുന്ന പ്രോഹത്സാഹനം കൊണ്ടു മാത്രമാണ് ഞാന്‍ ഇപ്പോഴും എഴുതുന്നത്‌..... തുടര്‍ യാത്രക്ക് കരുത്തേകി നിങ്ങള്‍ അത് തുടരുമെന്ന് തന്നെ ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു.
സസ്നേഹം
ഓനു അച്ചായന്‍
അച്ചായത്തരങ്ങൾ
ഈ ബ്ലോഗിലെ പുതിയ പോസ്റ്റുകള്‍ ലഭിക്കാന്‍ താഴെയുള്ള ലിങ്കില്‍ ക്ലിക്ക് ചെയ്തിട്ടു ആ ഫേസ്ബുക്ക് പേജ് ലൈക്‌ ചെയ്യുക
അല്ലെങ്കില്‍ താഴെയുള്ള ലിങ്കില്‍ ക്ലിക്ക് ചെയ്തിട്ടു ആ ഫേസ്ബുക്ക് ഗ്രൂപ്പില്‍ ജോയിന്‍ ചെയ്യുക
